به نقل از «همشهری آنلاین»

آوای خوش ساز از مکتبخانه میرزا عبدالله به گوش می‌رسد!

تاریخ انتشار: ۷ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۳۰۷۶۴

همشهری آنلاین:خانه پایور با محوریت دست‌نوشته‌های استاد فرامرز پایور و برای ساماندهی و نگهداری بخش بزرگی از دست‌نویس‌های موسیقی‌دان‌های ایرانی که در گوشه و کنار گنجه‌ها و کتابخانه‌های مختلف خاک فراموشی می‌خورند، تاسیس شده است. در این مرکز تا امروز بیش از ۴ هزار برگه سند دست‌نویس استادان موسیقی ایران نگهداری می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گنجینه اسناد موسیقی ایران

دست‌نوشته آثار گروه‌نوازی فرامرز پایور، دست‌نویس ردیف میرزا عبدالله به خط ابوالحسن صبا، دست‌نویس دلاور سهند از احمد پژمان، دست‌نویس ردیف موسی معروفی به خط فرامرز پایور و... و. بخشی از هزاران اثر ارزشمندی است که در این خانه نگهداری می‌شود. در واقع این خانه مرکزی‌ است برای پژوهش بر اسناد موسیقی ایران و بازدیدهای عمومی نیز در آن برگزار می‌شود. زمان بازدیدها در صفحه اینستاگرام و یا در سایت این مرکز به نشانی https://payvarfoundation.org به اطلاع علاقه‌مندان می‌رسد. علاوه‌بر این، بازدید از اسناد و دست‌نوشته‌های این خانه برای علاقه‌مندان و اهالی موسیقی با هماهنگی با گردانندگان خانه فراهم است.

ایستگاه رادیو ردیف

گردانندگان خانه پایور در قالب پژوهش‌های گروهی کار طبقه‌بندی، مرمت و انتشار این اسناد را برعهده دارند و تاکنون ٧اثر منتشر کرده‌اند. همچنین پادکست این خانه که «رادیوردیف» نام دارد یک‌هفته در میان در فضای مجازی منتشر می‌شود. در هفته‌های میانی انتشار پادکست و فصل دوم آن تاریخ ضبط موسیقی در ایران مرور شده است.

اطلاعات فوری:

- نشانی: ولنجک، بلوار دانشجو، مؤسسه‌ منظومه‌خرد

- نزدیک‌ترین ایستگاه اتوبوس: خوابگاه دختران

- نزدیک‌ترین ایستگاه مترو: تجریش

- سال تاسیس: ۱۳۹۸

- روزها و ساعت فعالیت: هر روز از ساعت ۹ تا ۱۸

مکتبخانه میرزاعبدالله

شاید یکی از ماندگارترین خدماتی که استاد محمدرضا لطفی به فرهنگ و هنر ایران ارائه کرده، راه‌اندازی «مکتبخانه میرزاعبدالله» برای آموزش موسیقی اصیل ایرانی به شیفتگان هنر است. او در این مکتبخانه بخش بزرگی از انرژی و توانش را بی‌چشمداشت برای آموزش موسیقی به هنرجویان مستعد به‌کار گرفت که نتیجه آن ظهور و حضور هنرمندانی توانمند در صحنه موسیقی ایران بوده است.

یادگار استاد لطفی

در کوچه پس‌کوچه‌های حوالی دروازه شمیران، ساختمانی قدیمی و ۳ طبقه دیده می‌شود که تابلوکاشی نیلی‌رنگی آن را از دیگر ساختمان‌های آن کوچه متمایز می‌کند. روی تابلو نوشته شده «مکتبخانه میرزاعبدالله»؛ نامی که از ورودی در ساختمان گرفته تا صندوق‌پستی و تابلوهای آویزان از در و دیوار با فونت‌ها مختلف و در طرح و رنگ‌های گوناگون نظر مراجعان را جلب می‌کند. یک ردیف پلکان شما را به طبقه سوم و جایی که کلاس‌های آموزشی برگزار می‌شود، می‌رساند. چهارگاه، سه‌گاه، شور و نوا و... اسامی است که بر در کلاس‌ها نوشته شده است؛ هنرآموزها به شیوه مکتبخانه‌های قدیمی دور تا دور کلاس به پشتی تکیه زده و وسط اتاق با گلیم‌های زیبا مفروش شده است. تصاویری از استادان عرصه موسیقی ازجمله لطفی، درویش‌خان، میرزاعبدالله و جمعی از سرشناسان موسیقی دیوارهای کلاس‌ها را مزین کرده است. در این مکتبخانه ردیف میرزاعبدالله و شیوه آموزش شفاهی او، سرلوحه کار مکتبخانه شده است. درب مکتبخانه میرزاعبدالله نه‌فقط برای هنرآموزان که به روی همه علاقه‌مندان به موسیقی باز است. اینجا فقط یک آموزشگاه نیست، بلکه پاتوق اهالی موسیقی است که دورهم جمع می‌شوند و دیدار تازه می‌کنند.

تولد آلبوم‌های موسیقی

مکتبخانه میرزاعبدالله جایی است که هنرجویان بسیاری را به‌خود دیده و نقش بزرگی در پرورش هنرمندان مختلف داشته است. لطفی با روحیه خستگی‌ناپذیر به پرورش نسل تأثیرگذاری از نوازندگان، خوانندگان و آهنگسازانی پرداخته که بسیار تلاش کرده‌اند و آلبوم‌های درخورتوجهی با همکاری هنرجویانش مانند آلبوم «وطنم ایران»، «ای عاشقان» و «سایه جان» منتشر کرده است. این روزها که جای استاد لطفی در عرصه موسیقی کشورمان خالی است، در مکتبخانه میرزاعبدالله، جایگاهی برای زنده نگه‌داشتن نام و یاد استاد برپا شده است.

اطلاعات فوری:

- نشانی: خیابان انقلاب، ابتدای خیابان شریعتی، خیابان حقوقی، ساختمان۱۱۰

- نزدیک‌ترین ایستگاه اتوبوس: پل‌چوبی

- نزدیک‌ترین ایستگاه مترو: دروازه شمیران

- سال تاسیس: ۱۳۷۲

- روزها و ساعت فعالیت: هر روز از ساعت ۹ تا ۲۰

کد خبر 834834 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها موسیقی ایرانی محمدرضا لطفی خبر مهم موزه آموزشی موسیقی - نهادها فرامرز پایور موسیقی - چهره - ساز - آلبوم - اجرا موزه‌های ایران خانه-موزه

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: موسیقی ایرانی محمدرضا لطفی خبر مهم موزه آموزشی موسیقی نهادها فرامرز پایور موزه های ایران خانه موزه نزدیک ترین ایستگاه فرامرز پایور موسیقی ایران دست نویس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۳۰۷۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تصاویر دیده نشده از محمدرضا شجریان

آفتاب‌‌نیوز :

محمدرضا شجریان، خواننده محبوب و استاد آواز موسیقی اصیل ایران در سال ۱۳۱۹ در شهر مشهد در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. پدرش قاری قرآن بود و صوت قرآن را از ۸ سالگی به محمدرضا که صدای خوشی داشت نیز آموخت.

شجریان با اولین معلم موسیقی خود در سال ۱۳۳۶ زمانی آشنا شد که برای تحصیل به دانشسرای مقدماتی مشهد وارد شد. وی دو سال بعد علاوه بر تلاوت قرآن، برای رادیو خراسان آواز‌های بدون موسیقی را نیز اجرا کرد.

شجریان که پس از دریافت دیپلم از دانشسرای عالی، به استخدام آموزش و پرورش درآمده بود از سال ۴۶ پس از چند سال تدریس در دبستان‌های مشهد به تهران منتقل شد. وی در تهران نزد اسماعیل مهرتاش درس آواز آموخت و همزمان خوشنویسی و نوازندگی سنتور را نیز پی گرفت.

اولین اجرا و ضبط صدای شجریان در پاییز سال ۴۶ در غالب برنامه «برگ سبز شماره ۲۱۶» از رادیو ایران پخش شد. اما او به دلیل اینکه پدرش می‌خواست نام «شجریان‌ها» با قرائت قرآن شناخته شود، در برنامه‌های رادیویی خود را با نام «سیاوش بیدکانی» معرفی کرد. تا اینکه در سال ۱۳۵۰ پدرش به خوانندگی آواز توسط وی رضایت داد و شجریان با نام خود در رادیو و تلویزیون حاضر شد. او در سال ۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد و آموزش سنتور و ردیف آوازی «صبا» را نزد وی آغاز کرد.

شجریان همزمان با هوشنگ ابتهاج، شاعر پرآوازه متخلص به «سایه» آشنا شده و به واسطه وی همکاری با برنامه «گلها» در رادیو را آغاز کرد. محمدرضا شجریان در این مدت در رادیو با بزرگان موسیقی نظیر احمد عبادی، حسن کسایی، جلیل شهناز، فرهنگ شریف و فرامرز پایور قطعات بسیاری را اجرا کرد.

شجریان آموزش سبک آوازی «طاهرزاده» را از سال ۱۳۵۱ نزد «نور علی خان برومند» آغاز کرد و در سال ۱۳۵۲ نیز با عبدالله دوامی آشنا شد و ردیف آوازی وی را آموخت. او در همان سال در کنار هنرمندان بی نظیر موسیقی سنتی ایران نظیر محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و ناصر فرهنگ‌فر به عضویت مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به سرپرستی داریوش صفوت پیوست.

سال ۱۳۵۴ شجریان به همراه محمرضا لطفی و ناصر فرهنگ‌فر در «جشن هنر شیراز» کنسرت «راست پنجگاه» را اجرا کردند. محمدرضا شجریان که پیش از انقلاب سال ۵۷ رادیو ملی را مانند بسیاری دیگر از هم دوره‌های خود ترک کرد. وی به همراه محمدرضا لطفی و حمایت هوشنگ ابتهاج که او هم پس از رویداد تلخ میدان ژاله از کار در رادیو دست کشیده بود، کانون «چاووش» را بنیان گذاشت.

شجریان با کانون چاووش که اکثر اعضای آن از گروه شیدا و عارف بودند آثار بسیاری را خواند که تعداد زیادی از آن‌ها محتوای انقلابی و ملی داشتند. «شب نورد» یا (برادر نوجوونه) از چاووش ۲ و «سپیده یا ایران‌ای سرای امید» و «ایرانی به سر کن خواب مستی» از چاووش۶، «همراه شو عزیز» و «ایران خورشیدی تابان دارد» از چاووش، از جمله این آثار هستند.

منبع: خبرگزاری ایلنا